κι' όλα να πάης και vάv' πολλά καράβια,
πολλή θάλασσα — μεγάλα σύγνεφα πάνω — οι άνθρωποι κι' ο Μάης.
Κι' εντός μου εμένα να βρυχιέται — όλο να τρέμει —βαρύ ένα βαπόρι
και κατόπι πάλι εσύ κι' ο Μάης κι' οι ανέμοι
κι' έπειτα πάλιν οι ανθρώποι, οι ανθρώποι.
Και νάναι όλα απ' ό,τι φεύγει —και δε μένει—σε μια πόλη ακατοίκητη,
κι' εντός μου ακυβέρνητο,
όλο να σε πηγαίνει το καράβι έξω απ' την τρικυμία τούτου κόσμου.
Του Γιάννη Σκαρίμπα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου